Ten eerste, zal ik eventjes uitleggen waarom deze blog. Want dit is niet iets waar je maar even mee bezig bent, nee dit blijft bij je het gehele avontuur.

Wat is een cultuur schok eigenlijk?

Hoe cliché dit ook mag klinken dit is iets waar je pas achter komt zodra je het meemaakt. Want boekjes omschrijven het wel, maar dan is er zeker een gedachte aanwezig die zegt ‘’Oh dat gaat mij niet overkomen hoor.’’ Het gaat van het liefst Nederlands willen praten, verlangen naar een fiets, irritaties hebben op hele kleine dingen in het gast land, wakker worden met de vraag waar je eigenlijk wel niet bent, de vraag wat 'thuis' nou echt is en hoe belangrijk familie en vrienden en vriendinnen eigenlijk wel niet zijn tot het liefst in het Engels willen praten puur en alleen omdat dit een stuk makkelijker afgaat dan je moedertaal (niet eens meer op de Nederlandse woorden kunnen komen, en ja dit is al meerdere malen gebeurt oeps haha). Dit is nog maar een ruime omschrijving, wat vast onbegrijpelijk klinkt en zo is het ook. Het ene moment is alles wat je wilt naar huis toe en je eigen vertrouwde omgeving maar toch weet je in je achterhoofd dat je de cultuur hier gaat missen.

Een cultuur schok is eigenlijk gewoon een bordje dat je voorgeschoteld wordt en bij iedere indruk komt daar een schepje of grote schep bij. En dan wordt er iedere keer maar weer verwacht dat, dat bordje wordt leeg gegeten. Wat heel snel kan gaan of langzaam. Want aan het begin van een avontuur heb je verwachtingen, wat volkomen logisch is, maar tijdens het avontuur door valt zeker te merken dat hoe minder verwachtingen je bij dingen creëert hoe leuker, bijzonderder, specialer en geweldiger momenten kunnen worden.

En nu mag een cultuur schok niet altijd als het leukste klinken en dat is ook 50% van de tijd ook zo, maar door deze mindere momenten van een cultuur schok valt er zoveel meer te leren. Om maar een aantal situaties te noemen; gastgezin switch, gecancelde vlucht, problemen met de taal, heimwee tot mensen die je naam niet weten uit te spreken. Want ondertussen zien we dit als 'negatieve' onderdelen van de ervaring maar het mooiste is, is dat we hier met kleine aandacht op terug zullen kijken en het alleen maar als leermomenten gaan bekijken.

''Wat is thuis nou eigenlijk?'' is wel eens een vraag die door mijn hoofd heen vliegt, want als je je al langer dan 226 dagen (altijd handig zo'n app) in een ander land bent aan de andere kant van de wereld wil zo’n vraag nog wel eens herhalend worden. Want ver bij alles van je eigen omgeving vandaan, moet je je toch maar een weg zien te banen door deze tijd. Soms fantastisch maar ook weer niet altijd. Want 'thuis' is een begrip dat 16.000 km verder op ligt, maar toch ook weer niet. Want in zo'n lange periode leer je alle kleine dingetjes van een cultuur zoals 'slang' (spreektaal) en allerlei kleine gewoontes die uiteindelijk ook onderdeel worden van jou dagelijkse routine. Kortom ik kan wel zeggen dat Australië voor mij een tweede 'thuis' is geworden, een land dat 20+ uur vliegen is van mijn echte 'thuis'.

Als laatste ontstaat er ook een enorme waardering naar thuis en openheid tegenover van alles van andere culturen, personen, talen en worden andere interesses gecreëerd. Hoe veel waardering bij mij wel niet ontstaat zodra ik een mailtje, berichtje of zelfs een kaartje ontvang is enorm groot.

Ik hoop dat dit een soort van 'duidelijker' beeld heeft kunnen geven hoe ik een groot deel van dit avontuur beleef.

Liefs uit Sydney