Ten eerste, zal ik eventjes uitleggen waarom deze blog. Want dit is niet iets waar je maar even mee bezig bent, nee dit blijft bij je het gehele avontuur.
Een cultuur schok is eigenlijk gewoon een bordje dat je voorgeschoteld wordt en bij iedere indruk komt daar een schepje of grote schep bij. En dan wordt er iedere keer maar weer verwacht dat, dat
bordje wordt leeg gegeten. Wat heel snel kan gaan of langzaam. Want aan het begin van een avontuur heb je verwachtingen, wat volkomen logisch is, maar tijdens het avontuur door valt zeker te merken
dat hoe minder verwachtingen je bij dingen creëert hoe leuker, bijzonderder, specialer en geweldiger momenten kunnen worden.
En nu mag een cultuur schok niet altijd als het leukste klinken en dat is ook 50% van de tijd ook zo, maar door deze mindere momenten van een cultuur schok valt er zoveel meer te leren. Om maar een
aantal situaties te noemen; gastgezin switch, gecancelde vlucht, problemen met de taal, heimwee tot mensen die je naam niet weten uit te spreken. Want ondertussen zien we dit als 'negatieve'
onderdelen van de ervaring maar het mooiste is, is dat we hier met kleine aandacht op terug zullen kijken en het alleen maar als leermomenten gaan bekijken.
''Wat is thuis nou eigenlijk?'' is wel eens een vraag die door mijn hoofd heen vliegt, want als je je al langer dan 226 dagen (altijd handig zo'n app) in een ander land bent aan de andere kant van
de wereld wil zo’n vraag nog wel eens herhalend worden. Want ver bij alles van je eigen omgeving vandaan, moet je je toch maar een weg zien te banen door deze tijd. Soms fantastisch maar ook weer
niet altijd. Want 'thuis' is een begrip dat 16.000 km verder op ligt, maar toch ook weer niet. Want in zo'n lange periode leer je alle kleine dingetjes van een cultuur zoals 'slang' (spreektaal) en
allerlei kleine gewoontes die uiteindelijk ook onderdeel worden van jou dagelijkse routine. Kortom ik kan wel zeggen dat Australië voor mij een tweede 'thuis' is geworden, een land dat 20+ uur
vliegen is van mijn echte 'thuis'.
Als laatste ontstaat er ook een enorme waardering naar thuis en openheid tegenover van alles van andere culturen, personen, talen en worden andere interesses gecreëerd. Hoe veel waardering bij mij
wel niet ontstaat zodra ik een mailtje, berichtje of zelfs een kaartje ontvang is enorm groot.
Ik hoop dat dit een soort van 'duidelijker' beeld heeft kunnen geven hoe ik een groot deel van dit avontuur beleef.
Ondertussen bevind ik mij al weer 13 dagen in Victoria en heb het al weer een hele hoop gezien van deze staat. De bedoeling zou zijn geweest dat ik 19 december zou vliegen naar Melbourne, maar toen
ik aankwam op het vliegveld in Sydney die dag was er al vertraging, later nog een uur daarbij opgeteld en uiteindelijk gecanceld zonder enige duidelijke reden. Dat was wel eventjes paniek, want
daar zit je dan als 17 jarige, buitenlands en geen idee wat je moet doen in zo’n situatie. Gelukkig kon ik mijn familie snel te pakken krijgen en uiteindelijk hadden zij er voor gezorgd dat mijn
vlucht opgedoekt kon worden naar de volgende dag. Dat werd dus nog een keer naar het vliegveld toe, maar gelukkig ging deze vlucht wel door.
Dan de volgende dag eindelijk aangekomen te zijn in Melbourne, werd ik opgehaald door het gezin van Tom, met een heel pittig stuk papier met mijn naam er op stonden zij op mij te wachten !
Vervolgens zijn we doorgereden naar Somerville, waar een nicht van mijn vader woont waarbij ik de eerste aantal dagen door zou brengen. Op maandag zou er een avondje film zijn, want ja Star Wars
fans zijn over al haha. Erg gezellig en daarna nog gezellig gegeten, erg leuk om iedereen een beetje te leren kennen. Op dinsdag middag ben ik met Lisa naar haar ouders gereden om daar twee
nachtjes door te brengen, lekker Nederlandse dingetjes doen zoals duizenden.
Nu dat ik dit schrijf allemaal zit ik in de auto alweer onderweg richting Melbourne, een soort roadtrip. Persoonlijk toch wel een van mijn favoriete manieren van reizen ondertussen, zoveel te zien
onderweg, fijne muziekjes op en lekker genieten.
Morgen is het plan om rond 08:00 weer de auto in te stappen, voor nog een roadtrip. Deze keer richting Adelaide om nog meer familie te gaan ontmoeten via the Great Ocean Road. Maar door de
bosbranden die de afgelopen week hebben plaats gevonden rond die weg, wordt het misschien de terug weg dat we via die weg gaan.
Nu zul je je vast al eens hebben afgevraagd of ik mijn familie of onze manier van feestdagen vieren in december heb gemist. Stiekem wel en natuurlijk op dat soort dagen waarbij je als familie bij
elkaar hoort te zijn. Ik heb ook zeker veel aan ze gedacht en ze ook wel gemist, maar kerst meemaken aan de andere kant van de wereld is toch ook wel erg bijzonder. En er komen zeker nog een hele
hoop jaren waarbij ik de Nederlandse manier van feestdagen ga meemaken. Op 31 december zouden het nog maar 100 dagen zijn totdat mijn ouders komen, een fijn idee. Want dat betekend dat ik alweer
snel naar huis ga, eigen vertrouwde omgeving, taal, familie, cultuur en manier van leven. Maar dat houdt ook in dat ik nog zoveel mogelijk moet gaan genieten van de tijd die ik hier nog heb en dat
ga ik ook zeker zoveel mogelijk proberen te doen.
Dit was voor nu eventjes een update van de vijf weken vakantie en er komt zeker een nieuwe aan ! Een dikke nieuwjaarsknuffel van uit Australië !!
Vanaf vandaag heb ik dan echt zomervakantie, voor 6 weken maarliefst. Dit betekent dus ook dat ik er nu 2 termijnen van school op heb zitten en er nog 1 te gaan is. En verder houdt het in dat ik al
157 dagen in Australië ben en er nog 146 zijn voordat ik weer thuis ben in ons kikkerlandje.
Je zult nu vast denken ''6 weken vakantie wat moet je dan wel niet gaan doen?'' nou zoals jullie waarschijnlijk al weten mag ik mijn gehele vakantie doorbrengen bij mijn familie in Victoria. Ze
zullen mij allerlei mooie plekjes in hun staat gaan laten zien, waar ik erg naar benieuwd ben. Ook betekent dit dat ik kerst gewoon kan vieren met familie, hoe fijn is dat ! Kerst aan de andere
kant van de wereld, in de zomer en toch met familie. Aanstaande zaterdag vlieg ik naar Melbourne en eind januari zal ik weer terug vliegen naar Sydney. Ik vind het heel erg tof dat ik eindelijk
mijn familie aan de andere kant van de wereld te kunnen ontmoeten nadat ik er vroeger altijd veel naar vroeg bij mijn lieve opa en oma.
In deze vakantie zal ik ook veel filmpjes proberen te maken, geeft toch ook een beter beeld voor jullie en voor mij de toffe herinnering haha ! Ik zal ook proberen om een aantal keren een blog te
gaan schrijven !
Het is ondertussen al weer een lange tijd geleden dat ik een stukje op mijn blog heb geschreven dus vandaar nu maar weer eens een verhaaltje. De laatste tijd stond mijn hoofd er niet echt naar om
een verhaaltje te schrijven en ik wist ook niet zo goed hoe.
Maar wat is er ondertussen allemaal gebeurt, ik zit nu sinds 6 weken in een nieuw gastgezin. Een moeder (56), een dochter (24) en een hond in Gymea. En dat betekent dus ook dat ik een stuk verder
van school zit, de reistijd is nu langer dan een uur. Maar het is zeker een verschil met het vorige gezin, alleen maar in een positieve zin.
Al die veranderingen zijn soms wel wat moeilijk en ook daarom duurde het wat langer voor een verhaaltje. Ondertussen heb ik wel een hoop mailtjes en berichtjes gehad van familie, heel erg lief
allemaal ! Want zo'n tussenjaar op een middelbare school in Australië klinkt vaak wel heel erg leuk, maar het brengt ook zeker mindere momenten met zich mee. Maar nu ik er op terugkijken, is te
merken dat ik er al heel erg veel van geleerd heb. Het advies van mijn tante (Kitty) hielp dan ook zeker;be proud of yourself, op de keuze die je maakt en geniet, ook van de mindere dingen want
daar leer je misschien wel het meeste van. En je weet: je reist met de liefste, leukste, dapperste, gezelligste reisgenoot: jezelf.
Maar nu weer even terug naar wat er allemaal gebeurt is want vorige week dinsdag toen ik uit school kwam stond daar ineens een pakketje voor mij, en direct aan het handschrift te zien was het van
mijn liefste zus. Een doosje vol met allerlei Sinterklaas snoepgoed; taaitaai, pepernoten (de echte van bolletje natuurlijk), chocolade munten, muizen en kikkers en chocolade letters. En ook de
chocolade letters van mijn gastgezin. Samen met een sinterklaas gedichtje van Derk en een hele lieve kaart waarin een hele hoop familieleden in geschreven hadden, super Iief ! Dat deed me toch wel
weer erg goed hoor, dat lieve kaartje en weer wat lekker Nederlands eten. Afgelopen zaterdag ben ik nog met mijn gastmoeder naar het Nederlandse winkeltje en ik heb best wat in geslagen;
speculaaskruiden, pickwick thee, pepernoten, vlokken en drop. Want ja dat zijn toch wel de dingen die ik op sommige momenten mis.
Vorige week was het ook behoorlijk warm, 44 graden maar liefst, ik moet zeggen dat dat voor mij toch wel wat moeilijk uit te houden is hoor. En dan is het nog maar lente, ze waarschuwen mij ook
best vaak dat ik er maar aan moet gaan wennen omdat het juist nog warmer gaat worden. De zomervakantie komt ondertussen ook steeds dichterbij en het is nu nog even afwachten of mijn tripje naar
Victoria geaccepteerd wordt en dan kan het feest beginnen ! De gehele zomervakantie mag ik dan bij familie doorbrengen en daar kijk ik heel erg naar uit. Aankomend weekend staat Taylor Swift haar
concert op de planning en daar heb ik erg veel zin in, als het allemaal lukt zal ik proberen er een filmpje van te maken :)
Ik heb er nu al 136 dagen opzitten, dat betekent dat ik bijna op de helft zit !
Maandag ochtend heb ik eerst een rondje hardgelopen door Sydney park (6 km), toch wel een erg fijn begin van je dag. Rond een uur of half twaalf was ik naar de supermarkt gelopen om wat lunch te
halen (pastasalade) en had dit opgegeten in het park er naast. Aan het begin van de dag had ik al bedacht dat ik die dag wel weer naar een museum kon gaan en vorige week liep ik toevallig langs het
Museum of Sydney dus dat werd ‘m. De trein gepakt naar Circular Quay en daarna naar het museum toegelopen. Een erg interessant museum over de ontwikkeling en geschiedenis van Sydney, maar ik zelf
toch wel iets meer verwacht qua informatie aangezien het ook een betaald museum was. Maar dat maakt niet uit want ik ben evengoed weer een hoop te weten gekomen over de stad zelf. Na 2 uur in het
museum rondgelopen te hebben ben ik via George Street weer terug richting huis gelopen en onderweg nog eventjes gestopt in een park om wat te lezen.
Maandag avond vroeg Linde of ik al iets gepland had voor dinsdag en dat had ik nog niet dus we kwamen met het idee om te gaan lunchen bij the grounds of Alexandria. Ik had al hiervan gehoord
voordat ik wegging uit Nederland en het was ook zeker een plek waar ik heen zou willen. Toen ik ’s ochtends wakker werd zag ik dat ik twee mailtjes had binnen gekregen; eentje van tante Gitta en
van Tomas (neef van me vader uit Melbourne) dus toen ik eens klaar was met het beantwoorden van die mailtjes was het alweer kwart over tien, oeps. Om elf uur zou Linde op macdonaldtown station
zijn, dus dat was even snel aankleden. Vanaf het station was het ongeveer 2,5 km lopen naar het restaurant dus dat was wel te doen, maar de google maps versie op mijn iphone stuurde ons over
allerlei bouwterreinen dus de bouwvakkers zullen vast wel gedacht hebben ‘wat doen zij nou weer hier?’. Uiteindelijk hebben we het allemaal gevonden, we hadden alleen wel een pinautomaat nodig dus
opgezocht op internet. Toen we er eentje gevonden hadden bleek dit een drive through pinautomaat te zijn, toch wel een rare uitvinding haha. We zijn toen terug gelopen richting het restaurant wat
eigenlijk wel een soort terrein was met allerlei kleinere pleintjes; cafe, restaurant, kinderboerderij en bloemenwinkel.
Maar wel zo mooi dat het vast vaak een locatie is voor trouwfoto’s. En om nog een gekkere pinautomaat te vinden was er daar ook eentje maar dan in een Engels telefoonhokje. Wat we hadden besteld
was niet echt veel maar het vulde zo erg dat we het niet eens op kregen.
Aangezien we zo vol zaten besloten we terug te lopen richting Newtown, om nog maar wat calorieën te verbranden. Linde wilde graag eens een echte gelato proberen dus toen ons eten een beetje gezakt
was zijn we naar cloud9chocolate cafe gelopen en hebben daar nog eventjes een ijsje gegeten. Toen was het ondertussen alweer een uur of half drie en moest Linde alweer richting huis. Nadat ik Linde
naar het station had gebracht ben ik snel naar me kamer gegaan om mijn boek te halen en nog even naar Hollis gegaan om wat te lezen.
Anderhalf uur voor het eten vroeg Rosan (vriendin van school in Nederland) of ik nog zin had om te facetimen en ik was net thuis dus dat kon prima en was erg gezellig. Toen na het eten zag ik dat
ik een gemiste FaceTime oproep had van me ouders, dus ik snel terug bellen en toen zaten daar ineens me opa en oma, oom en tante, ouders en tante Paula voor de iPad. Het was erg fijn om ze allemaal
weer gesproken en gezien te hebben :) En toen het nog niet gekker kon met FaceTime, heb ik ook nog een tijdje zitten kletsen met zwangere Iris omdat mijn pakketje eindelijk (na bijna een maand) was
aangekomen.
Aangezien ik voorgenomen had om in de vakantie vaker te gaan hardlopen had ik woensdag ochtend weer een rondje gedaan. Ik had nog niet echt plannen voor de dag maar een museum leek me wel weer leuk
om te doen. Dit keer besloot ik om naar de Hyde Park Barracks museum te gaan. Dus met de trein naar St. James toe en vanaf daar gelopen naar het museum wat erg dichtbij was. Het museum ging over de
geschiedenis die het gebouw, dat ook op de unesco lijst staat, met zich mee bracht. Het gebouw diende in de negentiende eeuw als tijdelijke opvang plek voor gevangenen en later voor gemigreerde
vrouwen. Australië was dan ook het land waar in de tijd van koloniën de meeste gevangenen naartoe zijn gebracht en dit was dus de plek waar ze verbleven voor de eerste periode. Ook werd er verteld
hoe Sydney is opgebouwd door deze gevangenen en hoe zij hun leven hebben opgebouwd na hun gevangenschap, als ze vrij kwamen.
Later werd het gebouw gebruikt voor de opvang van gemigreerde vrouwen om te zien wat voor kansen zij hadden in het land, want ze kwamen natuurlijk naar een nieuw land met kansen en vrijheid.
Nadat ik mij hier 2,5 uur vermaakt had ben ik nog eventjes Hyde Park in geweest om in mijn boek te lezen, die ik ’s avonds ook uit heb kunnen lezen.
Na een tijdje gelezen te hebben besloot ik om terug te lopen richting Newtown en onderweg nog eventjes bij de mac langs om een mcflurry te halen.
Voor het eten nog even met Rosan gefacetimed en ’s avonds nog snel met Iris.
Hier is weer een update van de afgelopen dagen van mijn vakantie !
Woensdag besloot ik om een museum dagje te doen aangezien het weer niet zo best was. Rond een uur of half elf was ik snel even naar de supermarkt gelopen om wat fruit en brood te halen voor de dag.
Toen ben ik naar het station gegaan en zag dat ik twaalf minuutjes wachten op de trein. Ik stapte uit bij Museum omdat het vlak bij een de Artgallery of NSW was en bij een park wat er wel leuk uit
zag op het internet. Een erg oud station dat was wel te zien, maar daardoor juist ook mooier en leuker.
Toen ik naar buiten liep kwam ik direct uit voor het ANZAC Memorial Building, Australian and New Zealand Army Corps (google is toch altijd wel een handig hulpje). Met daarbij ook een museum,
gelukkig gratis haha. Erg indrukwekkend gebouw, wat natuurlijk ook de bedoeling is van een herdenkingsgebouw. Rond het gebouw en op de hoeken bevonden zich beelden van personen die ook maar iets
met het leger te maken hadden; soldaat, zuster, officier etc. Boven in het gebouw waar je vanaf het park naar toe kon lopen was een man die daar werkt, en mij een hele hoop heeft uitgelegd over het
belang van het Australische en Nieuw-Zeelandse leger in verschillende oorlogen. Erg interessant om dan eventjes uit de standaard geschiedenis boekjes uit Nederland te stappen waar wij op school
bijna geen informatie gehad hebben over de oorlogsdeelname van andere landen.
Ook vlakbij het park was de St Mary’s Cathedral en om de traditie voort te zetten dat op iedere vakantie een kaarsje wordt opgestoken in een kerk voor degenen die er niet meer zijn, heb ik dat ook
gedaan.
Vervolgens ben ik door het park gelopen op weg naar de artgallery. De wind was best aanwezig en zorgde er voor dat ik wel een kopje thee kon gebruiken dus toen heb ik ook gelijk mijn lunch gegeten.
Daarna ben ik direct de artgallery ingegaan, mooie kunstwerken alleen opvallend dat er niet veel beeldende kunstwerken waren. Ik was erg dichtbij de Botanic Gardens en aangezien ik alleen nog maar
een klein stukje daarvan gezien heb vlak bij het Opera House, kon ik nu mooi een andere kant zien. Ik had mijn camera mee dus ik heb een aantal fotootjes kunnen maken. Het begon plotseling te
regenen en gelukkig was er dichtbij een overdekt plekje met bankjes, dus ik heb daar zitten lezen totdat het wat opklaarde. Ik ben toen richting Town Hall terug gelopen en rond een uur of half vier
weer terug naar Macdonaldtown gegaan. Nog eventjes naar een cafeetje vlak bij gelopen om een stukje appel/framboos taart te halen.
Aangezien ik tijdens de lessen, als ik me verveel, vaak recepten opzoek voor wat ik kan koken en of bakken als weer thuis ben. Kwam ik met het idee om een notitieboekje te kopen waarin ik allerlei
recepten kan opschrijven. Dus donderdag ochtend kwam was ik naar het winkelcentrum gelopen tussen de buien door om een mooi schriftje te kopen. Terug in me kamer heb ik direct allerlei recepten
opgezocht die er sowieso in moeten staan; gevulde courgette van opa, appeltaart van me vader, pastasalade van Iris, pepernoten etc. ’s Middags ben ik eventjes naar een cafeetje gegaan om toch nog
maar even het huis uit te gaan en heb daar nog wat in me schriftje gewerkt, want met wat minder goed weer moet je je toch ook op de een of andere manier kunnen vermaken :)
Daarna nog eventjes King Street opgelopen en wat boodschapjes gedaan. ’s Avonds heb ik nog best lang met me ouders gefacetimed maar dat is nooit erg haha. Ook zijn we ondertussen al een beetje
bezig met het plannen van onze reis door Australië als ik het programma in april afsluit, ik kijk er stiekem al best erg naar uit om meer van dit land te gaan zien. Hier gaan we natuurlijk ook over
bloggen maar dan met z’n drieën !
Vrijdag ochtends heb ik rustig aan gedaan en nog eventjes wat recepten op de ah site opgeslagen voor me schriftje, tenminste iets leuks te doen als het weer wat minder is. Rond een uur of 13:00
hadden Hannah (van school) en ik afgesproken in Newtown om wat te gaan lunchen. We zijn naar het Italiaanse restaurantje Twelve gegaan en hadden daar twee pizza’s bestelt om te delen, net zo
handig. Erg lekkere kleine pizza’s en lekker warm binnen want het weer buiten was niet echt fijn (regen en koud). Toen hebben we daar nog een tijdje gezeten en zijn toen bij een paar winkeltjes
langs geweest op King Street. Toen we het allebei een beetje koud kregen van het weer, besloten we een warme chocolade melk te halen bij Max Brenner. Hannah liet me zien dat je ook een chocolade
melk kon hebben met kokos smaak, nou dat moest ik natuurlijk uitproberen en wat was dat lekker! Mooi iets om zelf thuis ook eens uit te gaan proberen. Vervolgens na weer wat opgewarmd te zijn, zijn
we nog bij een paar winkeltjes wezen kijken en ondertussen was de tijd al zo snel gegaan dat het al weer 17:20 was. En gingen we opzoek naar een bushalte voor Hannah en de bus kwam al na tien
minuutjes. Voor het eten nog eventjes met Iris gefacetimed. Kortom een erg gezellige dag :)
Zaterdag ochtend heb ik het ook weer wat rustig aan gedaan want daar is vakantie toch ook voor haha. Wel had ik de blog over ‘another place, another culture’ in elkaar geflanst. Ik had nog niet
echt plannen, maar ik had onthouden dat er vlak bij de Rocks laatst een nieuw park geopend was en aangezien ik wel weer verder wilde lezen in mijn boek was dit goed te combineren.
Rond een uur of elf heb ik vanaf Macdonaldtown de trein gepakt naar Circular Quay, toch wel fijn dat die twee op dezelfde route liggen. Ik ben eventjes snel de markt over gelopen om voor wat lunch
te halen en ik kwam uit bij een kraampje dat wraps verkocht, erg lekker ! Ik ben toen opzoek gegaan naar een bankje waar ik dit eventjes rustig kon opeten en ben vervolgens langs het water richting
het park gelopen. Langs deze route zijn normaal gesproken altijd wel veel bruidsparen te zien die foto’s laten maken met de Harbour Bridge of het Opera House, toevallig ook altijd Aziaten zoals
Hannah mij vertelde. Ondanks dat ik al een aantal keer op die plek ben geweest, had ik er die dag toch wel de meeste bruidsparen gezien, maar liefst 7 en ook allemaal Aziatisch haha.
In het Barangaroo park heb ik eerst een klein stukje gelopen om een plekje te vinden dat uit de wind was. Nadat ik een leuk plekje gevonden had heb ik er ongeveer 3 uur gezeten, op een gegeven
moment liep er een stel langs die hun konijn aan het uitlaten waren nou dat had ik nog nooit gezien in Sydney hahah. Er ging ook veel aandacht naar het beestje en iedereen maakte er foto’s van. Het
park zelf was misschien een maand geleden geopend en dat was ook wel te zien maar een hele mooie plek. Op de terug weg naar het treinstation zag ik dat er een soort park was iets op een heuvel, dit
bleek achteraf de Sydney Observartory' te zijn. Het was wel eventjes een heuvel op maar vanaf het punt was er zowat een volledig uitzicht over de noordkant van de stad. Ik vond het heel erg
bijzonder en gaf weer een gevoel dat ik zo blij mag zijn dat ik de kans heb gekregen om een 10 maanden aan de andere kant van de wereld mee te mogen maken. Zeker een plek waar ik nog eens zal komen
en ook me ouders mee naartoe zal nemen.
Vanaf
Circular Quay de trein gepakt naar Newtown want dan kon ik nog een ‘gelato slider’ halen bij een cafeetje vlakbij. Een ‘gelato slider’ is ijs dat tussen twee koekjes geplaatst wordt met nog
gesmolten chocolade ertussen. Toen ben ik weer naar het huis gelopen en heb ’s avonds nog met mijn ‘irritante’ (Evelien) geskyped.
Op zondag heb ik niet zo heel veel gedaan, naar de supermarkt in een andere wijk gelopen om wat boodschapjes te doen. En ’s middags hardgelopen. Ik ben van plan om aankomende week wat vaker te gaan
hardlopen aangezien de weersvoorspellingen er goed uit zien.
Liefs,
Rosemaryn
ps. Er staan weer een aantal nieuwe foto's in de fotoserie :)
Weer eventjes iets anders naast een update, ik ga ik deze kleine ‘series’ schrijven over de cultuur verschillen tussen Australië en Nederland. Om jullie op deze manier te laten zien hoe dingen er
aan toe gaan aan de andere kant van de wereld. En in deze blog ga ik het dus hebben over school.
Over het algemeen vind ik zelf dat het schoolsysteem compleet anders is dan in Nederland.
Het grootste verschil begint al met wat je aantrekt in de morgen, je uniform. In de eerste weken vond ik dit best vervelend, want je eigen kleding is toch een stuk comfortabeler. Je kijkt dan ook
om je heen op school en denkt 'wat heeft iedereen toch van die apenpakjes aan’ maar ondertussen draag je zelf ook eentje. Er wordt ook best streng gedaan over deze uniformen, een eigen trui over
je uniform dragen is dan ook ‘not done’. Het wordt dragen van je uniform gezien op een manier dat je de school respecteert en trots bent op je school.
School begint om 08:50, wel wat later dan dat ik gewent ben maar als ik hoor waar alle andere leerlingen vandaan moeten komen is dit ook best logisch. Sommige zitten zo een uur in de bus of auto
naar school. Dat simpel met het fietsje naar school gebeurt dan ook bijna niet, soms 4 of 5 fietsen zien staan in de fietsenrekken is al heel wat. Vanaf een uur of 08:30 komt iedereen binnen
druppelen, omdat school om 08:50 begint gaan vanaf dat moment ook de hekken op slot. Daarna moet je via het administratie gebouw naar binnen. Nog steeds vind ik het best gek dat er hekken om de
school zijn die tijdens school op slot gaan. Als je een ‘free period’ (tussenuur) hebt kun je dus niet de school verlaten, laat staan als je laatste uur uitvalt.
De lessen zijn wel heel anders dan die in Nederland, hoe goed gestructureerd en goed voorbereid onze lessen zijn zul je hier niet snel zien. Dit kan er natuurlijk aan liggen dat ik havo heb
gedaan en het schoolsysteem in Australië meer gericht is op vmbo tl/mavo niveau. Op mijn school gebruikt iedereen een laptop, boeken en schriften meedragen hoeft dus niet want die halen ze van
het internet. Maar kluisjes hebben ze alleen als je er eentje wilt huren. Omdat iedereen een laptop gebruikt zie ik dan ook erg vaak om mij heen mensen die op Facebook, youtube of spelletjes
zitten te spelen op hun laptop. De leraren zien de leerlingen ook meer als een soort vrienden dan dat zij de onderwijzers zijn. Opvallend in mijn eerste dagen was dat er maar weinig mensen zijn
die hun vinger opsteken als ze iets willen zeggen, maar dit gewoon direct door de klas heen schreeuwen.
(laatste lesje voor de vakantie)
De dag bestaat uit vier ‘periods’ (lessen), de lessen duren 01:15 behalve de eerste van de dag die duurt 01:25. Soms duurt dit wel wat lang maar ondertussen ben ik er wel wat aangewend
geraakt. Na de eerste les is een pauze van 20 minuten en dan weer twee lessen. Vervolgens een pauze van 40 minuten en dan is er nog een les te gaan.
In de pauze zit iedereen buiten op het schoolterrein, alleen met slecht weer mogen de leerlingen gebruik maken van lokalen om pauze te houden. Een aula kennen ze hier niet, wel een kantine
die eigenlijk nog best duur is. Tijdens de pauze spelen sommige kinderen spelletjes (basketbal, korfbal, voetbal of een spelletje met een klein balletje) of ze zitten op de grond. Op de grond
zitten ze dan vaak met hun benen gekruist, hier kan ik alleen nog steeds niet aan wennen want na tien minuten beginnen mijn enkels al pijn te doen, laat staan dat je dit voor 40 minuten moet
doen haha.
Op dinsdag ziet het er alleen ietsje anders uit, er is namelijk na de eerste les altijd een ‘assembly’. Dit is een heel gebeuren in de sporthal waarbij er allerlei nieuws over de school
wordt verteld door de directrice; evenementen, slecht gedrag van leerlingen, het dragen van je uniform etc. Het begint allemaal met een opening van een van de 4 leerlingen uit year 12
leerling die bij de school ‘leadership’ horen. Vervolgens wordt het Australische volkslied gezongen en komen er verschillende leraren aan het woord. Ondertussen staan leraren overal om je
heen die je direct corrigeren als je maar loopt te klieren. Het eindigt vaak met een awards uitreiking voor leerlingen die een bijzondere prestatie hebben geleverd. Ik moet eerlijk zeggen
dat toen ik dit alles voor de eerste keer meemaakte mijn eerste gedachte was ‘wat voor communistisch gebeuren is dit zeg?’. En iedere keer blijft het weer een gek gebeuren, maar het schijnt
hier al op de basisschool plaats te vinden. Een assembly kan een halfuurtje duren maar ook een uur en vijftien minuten, spanningsboogjes beginnen dan ook wel op te raken bij veel
leerlingen.
Om 15:00 gaat de laatste bel en dan wordt het hek ook weer open gedaan. Met lawaai loopt iedereen naar de bushaltes want iedereen wilt zo snel mogelijk de bus pakken. Als scholier hoef je
niet te betalen voor de bus, zodra de buschauffeur jou uniform ziet weet hij of zij genoeg.
Huiswerk kennen ze hier ook niet zoals wij dat kennen, het is vaker een werkstuk dan opdrachten maken. Voor mij is dit vaak wel fijn want dan krijg ik een andere opdracht die ik dan na
een week al inlever waar de leraren dan heel verbaast naar kijken met een blik van ‘dat doe je snel’. Het is wel interessant om bijvoorbeeld iets over de Australische cultuur te
onderzoeken en dat dan nog eens in je beste Engels te verwerken.
Zoals in een paar blogposts geleden had ik jullie vertelt over graduation. Dit is ook wel een soort van verschil met Nederland want hier hebben ze al een diploma uitreiking voordat ze het
officiële eindexamen hebben afgelegd. Maar het wordt dan ook gezien als het ‘volhouden’ van je middelbare schooljaren. De leerlingen kunnen er voor kiezen om hun eindexamen (HSC) af te
leggen en daardoor direct naar de universiteit te gaan of via TAFE (volwassene onderwijs). Voor de graduation dag is er een ‘muck up day’ (kolderdag/examenstunt), maar de rest van de
school wordt er niet echt bij betrokken.
Ik hoop dat dit een beter beeld heeft gegeven voor jullie hoe het Australische schoolsysteem er uit ziet en helemaal voor de personen die er zelf over nadenken om een jaar high school
te volgen in Australië :)
